Cykl rozliczeń na rynku forex

Okres rozliczeniowy Co to jest okres rozliczeniowy Okres rozliczeniowy to okres czasu między datą rozliczenia a datą transakcji przypisaną stronom transakcji w celu spełnienia zobowiązań transakcyjnych. Kupujący musi dokonać płatności w okresie rozliczeniowym, a sprzedający musi dostarczyć zakupione zabezpieczenie w tym okresie. Dla certyfikatów depozytowych i papierów komercyjnych. transakcja musi zostać rozliczona w tym samym dniu dla amerykańskich papierów skarbowych. jest następny dzień (T1). Transakcje na rynku Forex są rozliczane dwa dni po (T2). ZAKOŃCZENIE Okres rozliczeniowy Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) ustala okresy rozliczeniowe papierów wartościowych. Na przykład, w trzydniowym okresie rozliczeniowym, transakcja giełdowa w piątek jest rozliczana w środę, o ile w tym czasie nie wystąpią żadne święta. W przeciwnym razie trwa to dodatkowy dzień z powodu zamknięcia rynków w weekendy i święta. Trzydniowy okres rozliczeniowy dla zapasów został ustalony w momencie wymiany gotówki, czeków i fizycznych certyfikatów giełdowych za pośrednictwem systemu pocztowego. Przedsiębiorcy mieli odpowiedni czas, aby skutecznie kupować lub sprzedawać akcje i wysyłać pieniądze na swoje konta lub certyfikaty giełdowe nabywcom. Mimo że pieniądze są teraz natychmiastowo przekazywane drogą elektroniczną, okres rozliczeniowy pozostaje na miejscu jako udogodnienie dla handlowców i brokerów. Jednak większość brokerów internetowych wymaga, aby przedsiębiorcy mieli wystarczającą ilość środków na swoich kontach przed zakupem akcji. Ponadto większość fizycznych certyfikatów giełdowych, które już nie istnieją, jest zazwyczaj przedmiotem obrotu w formie elektronicznej i jest zabezpieczona za pomocą wyciągów z rachunku. Ryzyko rozliczenia Inwestorzy handlowi i inwestorzy instytucjonalni są narażeni na ryzyko związane z rozliczeniem, jeżeli żadna ze stron nie bierze udziału w transakcji. Handlowcy chcą, aby ich papiery wartościowe były opłacane i rejestrowane efektywnie, aby szybciej uzyskać zyski. Inwestorzy instytucjonalni, tacy jak banki i fundusze inwestycyjne, chcą jak najdłużej utrzymywać środki pieniężne i zarabiać więcej na zwiększaniu swoich zysków. The Depository Trust and Clearing Corporation (DTCC) chroni obie strony przed ryzykiem rozliczenia poprzez posiadanie spółki zależnej, National Securities Clearing Corporation (NSCC), jasne transakcje giełdowe, przyjmowanie i dostarczanie bankom lub brokerom gotówki i cyfrową rejestrację transakcji. NSCC przesyła handlowcom i inwestorom instytucjonalnym automatyczne raporty określające ilość akcji, cenę i rodzaj zabezpieczenia, potwierdzające, że transakcje są w trakcie rozliczenia. Skrócenie okresu rozliczeniowego Stowarzyszenie branży papierów wartościowych i rynków finansowych (SIFMA), wraz z innymi osobami i grupami finansowymi, popiera skrócenie cyklu rozliczeniowego dla akcji amerykańskich oraz obligacji korporacyjnych i komunalnych. Zamiast okresu rozliczeniowego pozostającego jako data transakcji plus trzy dni, SIFMA chciałaby, aby była to data transakcji plus dwa dni rozpoczynające się w trzecim kwartale 2017 r. Skrócenie okresu rozliczeniowego najprawdopodobniej zmniejszyłoby ryzyko rozliczenia, zmniejszyło wymogi w zakresie kapitału rozliczeniowego, zmniejszyło zapotrzebowanie na marżę i płynność oraz łatwość rozliczania na całym świecie. Proces handlu kontraktami terminowymi Większość amerykańskich kontraktów terminowych oferuje dwa sposoby na wprowadzenie handlu - tradycyjny proces handlu podłogami (zwany również otwartym okrzykiem) i handel elektroniczny. Podstawowe kroki są zasadniczo takie same w obu formatach: Klienci składają zamówienia, które są wykonywane - wypełniane - przez innych przedsiębiorców, którzy zajmują równe, ale przeciwstawne pozycje, sprzedają po cenach, po których inni kupują lub kupują po cenach, po których inni klienci sprzedają. Różnice opisano poniżej. Otwarty handel obnośny jest bardziej tradycyjną formą handlu w USA Brokerzy przyjmują zamówienia (oferty kupna lub oferty sprzedaży) przez telefon lub komputer od handlowców (ich klientów). Te zamówienia są następnie przekazywane ustnie do brokerów w punkcie handlowym. Doły to ośmiokątne, wielopoziomowe obszary na podłodze giełdy, gdzie przedsiębiorcy prowadzą działalność. Handlarze noszą różne kolorowe kurtki i znaczki, które wskazują, dla kogo pracują i jakich są handlowców (FCM lub lokalne). Nazywa się otwartym krzykiem, ponieważ handlowcy krzyczą i używają różnych sygnałów ręcznych, aby przekazać informacje i cenę, z jaką chcą handlować. Transakcje są zawierane (mecze są dokonywane), gdy handlowcy uzgadniają cenę i liczbę kontraktów poprzez komunikację werbalną lub po prostu jakiś ruch, na przykład skinienie głową. Handlarze następnie przekazują swoje bilety do swoich urzędników, którzy wprowadzają transakcję do systemu. Klienci są następnie powiadamiani o swoich transakcjach, a stosowne informacje o każdej transakcji są wysyłane do izby rozliczeniowej i domów maklerskich. W handlu elektronicznym klienci (wstępnie zatwierdzeni przez brokera handlu elektronicznego) wysyłają kupna lub sprzedaży zamówienia bezpośrednio ze swoich komputerów na rynek elektroniczny oferowany przez odpowiednią giełdę. W proces nie biorą udziału maklerzy. Handlowcy widzą różne oferty i oferty na swoich komputerach. Handel jest wykonywany przez handlowców podnoszących oferty lub trafiających na ekrany komputerów. Platforma handlowa to w istocie ekran transakcyjny, a uczestnicy rynku elektronicznego zastępują brokerów stojących w kanale. Handel elektroniczny oferuje znacznie lepszy wgląd w ceny, ponieważ pięć pierwszych aktualnych ofert i ofert jest umieszczanych na ekranie handlowym, aby wszyscy uczestnicy rynku mogli je zobaczyć. Komputery obsługują całą działalność handlową - oprogramowanie identyfikuje dopasowania ofert i ofert i generalnie wypełnia zamówienia zgodnie z procesem "pierwsze weszło, pierwsze wychodzi" (FIFO). Rozpowszechnianie informacji jest również szybsze w przypadku transakcji elektronicznych. Na przykład transakcje dokonywane na CME Globex odbywają się w milisekundach i są natychmiast transmitowane do wiadomości publicznej. Jednak w otwartych transakcjach handlu obwołowego może zająć od kilku sekund do kilku minut. Limit ceny Jest to kwota, jaką cena kontraktów terminowych może przenieść w ciągu jednego dnia. Limity cenowe są zwykle ustalane w bezwzględnych kwotach dolara - na przykład limit może wynosić 5. Oznaczałoby to, że cena umowy nie mogła wzrosnąć lub spaść o więcej niż 5 w ciągu jednego dnia. Limit Move Ruch limitu występuje, gdy transakcja ma miejsce, przekraczając limit ceny. Powoduje to zamrożenie ceny po limicie ceny. Limit Up Maksymalna kwota, o jaką cena kontraktu terminowego może wzrosnąć w ciągu jednego dnia handlowego. Niektóre rynki zamykają handel tymi kontraktami po osiągnięciu limitu, inne pozwalają na wznowienie handlu, jeśli cena zejdzie z limitu dni. Jeżeli wystąpi duże zdarzenie wpływające na nastroje na rynku w odniesieniu do danego towaru, może upłynąć kilka dni roboczych, zanim cena umowna w pełni odzwierciedli tę zmianę. W każdym dniu obrotu limit transakcyjny zostanie osiągnięty, zanim rynkowa cena kontraktu zostanie osiągnięta. Limit Down To jest, gdy cena spada i utknie w dolnym limicie ceny. Maksymalna kwota, o jaką cena kontraktu terminowego na towary może spaść w ciągu jednego dnia handlowego. Niektóre rynki zamykają handel kontraktami po osiągnięciu limitu, a inne pozwalają na wznowienie handlu, jeśli cena zejdzie z limitu dni. Jeżeli wystąpi duże zdarzenie wpływające na nastroje na rynku w odniesieniu do danego towaru, może upłynąć kilka dni roboczych, zanim cena umowna w pełni odzwierciedli tę zmianę. W każdym dniu obrotu limit transakcyjny zostanie osiągnięty, zanim rynkowa cena kontraktu zostanie osiągnięta. Zablokowany limit Występuje, gdy cena handlowa kontraktu futures dociera na giełdy z góry określoną cenę graniczną. Przy limicie blokady, transakcje powyżej lub poniżej ceny blokady nie są wykonywane. Na przykład, jeśli kontrakt futures ma limit zamka wynoszący 5, gdy tylko kontrakt zawrze w punkcie 5, kontrakt nie będzie już mógł handlować powyżej tej ceny, jeśli rynek będzie miał tendencję wzrostową, a kontrakt nie będzie już dozwolony aby handlować poniżej tej ceny, jeśli rynek ma tendencję zniżkową. Głównym powodem tych ograniczeń jest zapobieganie znacznym stratom inwestorów, które mogą wystąpić w wyniku zmienności na rynkach kontraktów terminowych. Proces oznaczania na rynku 13 Przy inicjowaniu handlu ustalana jest cena, a pieniądze są deponowane na rachunku. 13 Na koniec dnia cena rozliczeniowa jest ustalana przez izbę rozliczeniową. Rachunek jest następnie odpowiednio korygowany, w sposób dodatni lub ujemny, przy czym środki są pobierane lub dodawane do rachunku na podstawie różnicy w cenie początkowej i cenie rozliczeniowej. 13 Następnego dnia cena rozliczeniowa jest używana jako cena bazowa. 13 Gdy ceny rynkowe ulegną zmianie następnego dnia, nowa cena rozliczeniowa zostanie ustalona na koniec dnia. Również w tym przypadku konto zostanie odpowiednio skorygowane o różnicę między nową ceną rozliczenia a ceną poprzedniego dnia. 13 Jeśli konto spadnie poniżej depozytu zabezpieczającego, inwestor będzie musiał dodać dodatkowe środki na konto, aby utrzymać pozycję otwartą lub umożliwić jej zamknięcie. Jeśli pozycja zostanie zamknięta, inwestor jest nadal odpowiedzialny za pokrycie strat. Proces ten trwa do momentu zamknięcia pozycji. Jak działa CLS - przykład uproszczony (Wyciąg ze strony 57 BIS Quarterly Review, wrzesień 2008 r.) CLS Bank (CLS) to bank o ograniczonym zastosowaniu, który rozlicza transakcje walutowe z siedzibą w Nowym Jorku główne operacje w Londynie. Jest własnością 69 instytucji finansowych, które są znaczącymi graczami na rynku walutowym. Obecnie rozlicza transakcje w 17 walutach, trzy w Ameryce Północnej (dolar kanadyjski, peso meksykańskie i dolar amerykański), dwa w Afryce i na Bliskim Wschodzie (szekel izraelski i rand południowoafrykański), sześć w Europie (korona duńska, euro, korona norweska) , Korona szwedzka, frank szwajcarski i funt szterling) oraz sześć w regionie Azji i Pacyfiku (dolar australijski, dolar hongkoński, jen japoński, koreański wygrany, dolar nowozelandzki i dolar singapurski). Poniższy prosty przykład, który wykorzystuje taki sam dolarowy handel jak w poprzednim polu, ma na celu pokazanie istoty mechanizmu CLS w przypadku pojedynczego handlu. W rzeczywistości CLS rozlicza dużą liczbę transakcji pomiędzy wieloma kontrahentami i posiada złożone mechanizmy kontroli ryzyka, aby umożliwić jej bezpieczne wykonanie. CLS usuwa główne ryzyko za pomocą PVP - zarabiasz tylko wtedy, gdy płacisz. W dniu rozrachunku każdy kontrahent transakcji płaci CLS walutę, którą sprzedaje - np. Za pomocą banku korespondującego, tak jak w przykładzie z poprzedniego pola. Jednak w przeciwieństwie do poprzedniego przykładu, CLS wypłaca zakupioną walutę tylko wtedy, gdy otrzymana jest sprzedana waluta. W efekcie CLS działa jako zaufana strona trzecia w procesie rozliczeniowym. (Należy jednak zauważyć, że CLS nie jest centralnym kontrahentem - w przedstawionym przykładzie handel pozostaje pomiędzy Bankami A i B.) CLS mógłby zostać zaprojektowany w taki sposób, że jeśli jeden z kontrahentów nie wykona polecenia, CLS po prostu zwraca kwotę główną do Kontrahent, który przeżył - w tym przykładzie mógłby zwrócić USD do banku B. Jednak w praktyce CLS zaangażował linie kredytowe w gotówce w głównych bankach w każdej z walut, które rozlicza. W tym przypadku Bank B kupował jena, więc CLS zamieni je za jena z dostawcą płynności jenów w Tokio, a następnie przekaże jena Bankowi B. W ten sposób CLS nie tylko usuwa główne ryzyko, ale także zmniejsza płynność ryzyko. Jednak rezerwowe instrumenty wsparcia płynności nie mogą całkowicie wyeliminować ryzyka płynności. Główną przyczyną tego jest to, że instrumenty wsparcia płynności są skończone, podczas gdy nie ma limitu całkowitej wartości transakcji, które można usiłować uregulować za pomocą CLS.